Het bestaat al heel lang, we zien het elke dag in de schappen van de supermarkt en we begrijpen nog steeds niet hoe deze schaal van kleuren en letters op de verpakking van voedingsmiddelen werkt. Het Nutriscore-systeem werd aan ons verkocht als een hulpmiddel om snel onderscheid te kunnen maken tussen voedingsmiddelen met een gunstiger of ongunstiger voedingsprofiel als het tijd is om iets te kopen. Het beloofde nuttig te zijn voor mensen die niet goed weten hoe ze een etiket moeten lezen (omdat niemand ze dat leert) en om het proces van verantwoorde voedselinkoop in termen van gezondheid te vergemakkelijken. Het systeem blijkt echter verwarrend te zijn en fouten te bevatten die vaak worden genegeerd.
Laten we bij het begin beginnen: de Nutriscore is een systeem dat voedingsmiddelen scoort op basis van hun voedingsstoffen per 100g product, rekening houdend met zowel gunstige als ongunstige aspecten. De gunstige aspecten zijn de aanwezigheid van eiwitten en vezels en het percentage fruit, groenten, peulvruchten, oliehoudende vruchten en olijfolie, noten en koolzaad; terwijl de negatieve aspecten gericht zijn op de hoeveelheid calorieën, verzadigde vetten, enkelvoudige suikers en natrium. Bovendien wordt de Nutriscore gebruikt om voedingsmiddelen binnen dezelfde categorie te vergelijken, d.w.z. het wordt niet gebruikt om een groentepuree en een vruchtenjam te vergelijken; in elk geval kun je hiermee tussen twee groentepurees onderscheiden welke een gunstiger voedingsprofiel heeft.
Hier hebben we het eerste punt van verwarring, want je denkt dat dit een transversaal systeem is en plotseling zie je dat een frisdrank een beter profiel heeft dan een gepureerde vruchtenmoes en vraag je je af of de puree je meer kwaad zal doen dan de frisdrank, terwijl het in feite precies het tegenovergestelde is. Dit is het eerste aspect waardoor diëtisten je geen visaplau geven. Als je dit detail van de regelgeving niet kent, helpt het ons niet om betere voedingskeuzes te maken, maar leidt het ertoe dat we minder interessante producten kopen.
Het andere punt waardoor experts vraagtekens zetten bij dit systeem is het feit dat er rekening wordt gehouden met het caloriegehalte. Dit betekent dat gezonde voedingsmiddelen zoals olie of gedroogd fruit nooit een hoge score zullen hebben, omdat groenen per definitie meer calorieën bevatten, hoe gezond ze ook zijn. Hier betreden we een vreemd paradigma, waar de aanwezigheid van olie en oliehoudende vruchten worden gecategoriseerd als een gunstige factor, maar hun energie-inhoud wordt gecategoriseerd als een negatief aspect. Dit lijkt nergens op te slaan en moedigt ons opnieuw aan om meer rekening te houden met calorieën dan met de totale impact op ons lichaam.
Bovendien houdt de Nutriscore geen rekening met aspecten zoals verteerbaarheid, de aanwezigheid van overtollige additieven, maakt het geen onderscheid tussen toegevoegde en intrinsieke suikers, evalueert het niet de aanwezigheid of het gebrek aan micronutriënten… nou ja, het laat veel dingen weg die een groot verschil voor ons maken als we erover nadenken. Bijvoorbeeld: een light frisdrank heeft een hogere score dan een fruitsmoothie omdat deze laatste suikers bevat (van nature aanwezig in het fruit) en geen rekening houdt met de enorme hoeveelheid antioxidanten die het ons biedt.
Tot slot moet er nogmaals op worden gewezen dat het dieet moet bestaan uit een verscheidenheid aan voedingsmiddelen, dus ze afzonderlijk catalogiseren lijkt ook geen geweldige oplossing. Met het oog op dit alles kunnen we zeggen dat de Nutriscore een nuttig hulpmiddel kan zijn als we twee identieke producten van verschillende merken vergelijken, maar we moeten dit systeem niet beschouwen als een garantie voor een gezond dieet.
