Eeuwen geleden waren ze niet alleen waardevol vanwege hun schoonheid, maar ook vanwege hun vlees. Tegenwoordig is het ondenkbaar om ze te eten, bovendien is het ook illegaal.
Omdat zwanen langs meren, rivieren en doodwateren leven, behoorden ze altijd tot de gemakkelijker te vangen dieren. Daarom werden ze al sinds de middeleeuwen graag gegeten. Hun vlees werd beschouwd als een echte delicatesse, dus al eeuwen geleden werden er elegante, verfijnde gerechten van bereid. Terwijl de armere klassen voornamelijk varkensvlees en gevogelte aten, stond bij de feesten van de adel vaak ook zwaan op het feestelijke menu.
De zwaan werd vooral als feestgerecht beschouwd en werd bewaard voor speciale gelegenheden, zoals bruiloften, diners na de jacht of grotere familie-evenementen. De bereiding ervan vergde veel werk, maar leek in principe op die van andere grote gevogelte. Het werd lang gestoofd of gebakken, of eventueel gevuld geserveerd.
Uit kookboeken uit die tijd blijkt dat het vaak werd gekruid met peper, kruidnagel en soms fruit of sauzen om het smakelijker te maken. Het is interessant dat de consumptie ervan zelfs in de 19e eeuw nog volkomen normaal was. In het receptenboek van Kugler Géza uit 1899 (Het nieuwste en meest complete praktische kookboek van Boedapest) komt het bijvoorbeeld in drie verschillende gerechten voor. Niet alleen, maar ook in Engeland was het erg populair.
De consumptie ervan nam af naarmate de dierenbescherming zich ontwikkelde. is het dier sinds 1954 beschermd, wat betekent dat het verboden is om erop te jagen en het dus natuurlijk ook niet meer op tafel mag komen. Volgens de officiële website van het Balatonfelvidéki Nemzeti Park is de knobbelzwaan (Cygnus olor) beschermd en heeft hij momenteel een natuurwaarde van 25.000 forint. Hoewel het ooit een bijzonder gerecht was in de Hongaarse gastronomie, beschouwen we het nu als een bizarre herinnering aan het verleden.
